85 سانتی‌متر با احتساب دم که طول آن در پرنده نر به 36 سانتی‌متر می رسد . پرنده‌ای ست به رنگ سبز مشخص ، با دم خیلی دراز و دم تیز ، بال‌های نوک‌تیز و منقار قرمز قلاب مانند . در جنس نر، نوار سیاهی از بخش زیرین منقار جدا شده و در پشت گردن به نوار قرمز مایل به صورتی امتداد یافته و یک طوق کامل گردنی ایجاد می کند . شباهت زیادی به طوطی طوق صورتی دارد اما نسبتا از آن بزرگتر و پرجثه‌تر است ؛ سرش بزرگتر و منقاری قطورتر دارد . بارزترین مشخصه آن لکه قرمز رنگ روی شانه‌هاست که آن را به خوبی از طوطی طوق صورتی متمایز می سازد . پرنده ماده دم کوتاه‌تری دارد و فاقد طوق گردنی‌ست که در این حالت ممکن است با جنس ماده طوطی طوق صورتی اشتباه گرفته شود ، اما رنگ سبز تیره ، جثه بزرگتر ، دم بلندتر و لکه قرمز شانه‌ها آن را از پرنده مزبور متمایز می سازد ؛ پرنده نابالغ شبیه به پرنده ماده است با دمی کوتاه تر و عنبیه چشم مایل به خاکستری ( عنبیه چشم در پرنده بالغ سفید است )، پرهای بلوغ در طوطی بزرگ اسکندر در سال سوم و گاها در سال دوم ظاهر می‌شوند .زیستگاه های اصلی شاه طوطی ( طوطی بزرگ اسکندر ) از شبه جزیره هندوستان تا برمه و ویتنام و تایلند و نواحی مختلفی در آفریقا را دربرمی گیرد . جمعیت‌هایی که از طوطی‌های قفسی فراری نتیجه شده اند ، به حالت وحشی در بسیاری از شهرهای بزرگ ایران دیده شده‌اند . آمار پراکندگی طوطی ها در تهران به ترتیب کاخ موزه، بوستان و فرهنگسرای نیاوران با بیشترین تعداد و بعد از آنها باغ وزارت کشاورزی، کاخ موزه سعدآباد، پارک های جمشیدیه، ملت و ساعی در شمال شهر و همچنین فرهنگسرای اشراق، فضای سبز پادگان های نیروی هوایی و قصر فیروزه در شرق و درختان سفارت انگلیس، روسیه و کاخ موزه گلستان و پارک شهر در نقاط مرکزی شهر محل های اصلی زیست شاه طوطی های آزاد در تهران هستند. اما کارشناسان آزمایشگاه پرندگان بخش تحقیقات وزارت جهاد و کشاورزی، مقاله ارزشمندی در یکی از مجلات انگلیسی زبان در خصوص شاه طوطی های تهران و تعداد تقریبی آنها به چاپ رسانده اند که در آن مشاهده طوطی های آزاد در ایران منحصر به موارد بسیار معدودی در بوشهر و بندرعباس و همچنین تعداد قابل ملاحظه ای در تهران و کرج شده است (نگارنده افزون بر اینها خود ناظر طوطی های آزاد در عمارت هشت بهشت قزوین و باغ ملی مشهد نیز بوده است) ازدیاد جمعیت طوطیان تهران و حضور و سازگاری شان در محیط پرسر و صدای شهری علت های مختلفی دارد که مهم ترین آن می تواند طولانی شدن فصل گرما و افزایش نسبی دما در فصل زمستان باشد. همچنین داشتن پاهایی با دو انگشت رو به جلو و دو انگشت رو به عقب و منقار نیرومند قلاب شکل، باعث شده طوطی به راحتی دور از دسترس انسان و در محیط های دارای درختان بلند و کهنسال (امثال کاخ ها و بوستان های قدیمی تهران) زندگی کرده و به تخم گذاری بپردازد . از طرفی این عامل، توانایی نشستن روی زمین و دیوار و بام خانه ها را از آنان سلب کرده و در نتیجه به یکی از مهم ترین علت های بقا و آسیب ناپذیری و به قفس افتادنش منجر شده است. از دیگر سوی عمر طولانی شاه طوطی که گاه به پنجاه سال یا بیشتر می رسد نیز از جمله دلایل جالب و تامل برانگیز در ماندگاری و حفظ این پرنده بر روی درختان تهران است. آمار تقریبی کارشناسان بخش تحقیقات وزارت کشاورزی از حضور بیش از هزار عدد طوطی در تهران خبر می دهد. وجود این تعداد طوطی آزاد با توجه به یکجانشینی و مهاجر نبودن طوطی ها و شرایط متغیر آب و هوایی تهران (تابستان های گرم و زمستان های سرد) عجیب و قابل توجه است                                                                                    زيبا دوست داشتني و باهوشن اما كمي پر سرصدان